Rotterdam Marathon 2017
Op zondagochtend 9 april zijn er 5 vrijwilligers vroeg opgestaan om te helpen bij de Marathon van Rotterdam. 4 BCN leden en een familielid van een lid kwamen om half 9 in de ochtend aan op verzorgingspost kilometer 32,5 aan het begin van het Kralingse bos. Toen we ons aanmelden bij de coördinator kregen we een knaloranje windjack, zodat we te herkennen waren als vrijwilliger. Onze eerste taak was om marktkramen op de weg op te zetten en die vervolgens te vullen met trays vol bekertjes met water en een sponsje.
Het ging als volgt: je nam een tray, deed daar 12 bekertjes in, vulde die bekertjes driekwart vol met water en dekte de bekertjes af met een sponsje. De hele marktkraam moesten we vol zetten en de trays drie hoog stapelen. We ontwikkelden al snel een systeem en gingen sneller dan er water uit de slangen kwam. We konden aan de rechterkant van de weg 6 kramen vullen, maar even na 10 uur zouden de 10 kilometer lopers langskomen en moesten de waterslangen van de weg.
De 10 kilometer renners mochten bij ons niet drinken en toen zij allen voorbij waren gelopen, hadden wij slechts 50 minuten om nog eens 6 kramen aan de linkerkant van de weg te vullen! Gelukkig had iedereen (in totaal misschien wel 50 vrijwilligers) de gang er in en kregen we op tijd alle kramen gevuld. Snel een broodje eten en nog wat drinken, want de eerste lopers waren al in aantocht. Het gezoem van de helikopter kondigde de kopgroep aan. Dus klaarstaan met een bekertje water in je hand en wachten tot een van de lopers die uit je handen grist. Het kopgroepje met Afrikaanse lopers had niet veel dorst, want die stoomden vol gas voorbij. Daarna kwam er echter een gestage stroom van dorstige lopers op gang.
Van 2 bekertjes in de hand doorschakelen naar 1 bekertje in de ene hand en een tray in de tweede hand. Door het warme weer waren de lopers zeer dorstig en dankbaar voor de door ons aangeboden verfrissing. Rond half 3 waren alle lopers voorbij en konden we toekijken hoe in enkele minuten alle hekken en kramen werden opgepakt en een klein legertje veegwagens van de Roteb de duizenden vertrapte bekertjes kwamen opvegen. Tevreden, voldaan en op sommige plekken pijnlijk verbrand keerden we huiswaarts met een paar sokken en ons windjack als aandenken aan een superleuke dag. Ik zeg: volgende jaar weer! Hopelijk met een grotere groep vrijwilligers, zodat zowel de gezelligheid, als de bijdrage die de club ontvangt voor onze vrijwillige bijdrage nog groter zal zijn!
Naar het overzicht